Gigs Diary Volume 1
Part A
Όλα τα παρακάτω σχηματίστηκαν αρχικά στον εγκέφαλό μου από τον περασμένο Νοέμβριο μέχρι και πριν από λίγες ημέρες. Η ιδέα για ένα ‘ Ημερολόγιο Συναυλιών ‘ πήρε την ακόλουθη μορφή μέσα σε 2 ημέρες. Το ημερολόγιο αυτό εγκαινιάζεται με αυτό το πόστ και υπόσχεται μία μεγάλη σε διάρκεια ζωή για τον εαυτό του.
Νοέμβριος 2011
25 /11 – Planet Of Zeus @ An Club
Δεκέμβριος 2011
8 /12 – Gravity Says I @ Θέατρο Ροές
23 /12 – Last Drive @ Fuzz Club
Ιανουάριος 2012
21 /01 – Mogwai @ Fuzz Club
28 /01 – Bad Movies @ An Club
Φεβρουάριος 2012
9 /02 – Deus Ex Machina @ An Club
11/02 – The Men @ An Club
( Βασική Αρχή : Αν ένα Live στο σύνολό του εκφράζεται με το 100 %, τότε για το 51% ευθύνεται η μπάντα, για το 48% το κοινό και για το 1% ο ήχος. Το ρήμα ευθύνεται χρησιμοποιείται στη συγκεκριμένη περίπτωση με την καλύτερη έννοια που θα μπορούσε.
Εκ πεποιθήσεως, δεν συμπεριλαμβάνονται πολλές και εξαντλητικές περιγραφές καθώς και συμπληρωματικά στοιχεία για τις μπάντες. )
Planet Of Zeus
“Nothing to Scare me and make me run. Nothing like Soul And fire. I’m getting through to me this time. I see myself and I like it Wild. My face won’t betray my thoughts. I may Like death, But.. Why don’t you Eat me Alive.”
Ήταν η πρώτη φορά που το προσωπικό του An Club, στον χώρο των εισιτηρίων, (ναι, ναι σε αυτό το πρώτο σκαλί που κατεβαίνεις, μέχρι να μπεί η σφραγίδα, να πάρεις τα ρέστα και το λευκό, μικρό και ασήμαντο χαρτάκι που προσπαθεί εδώ και πολλά χρόνια μάταια να καταλογίζεται στα εισιτήρια συναυλιών που καταχωνιάζονται σε συρτάρια ντουλάπες κλπ. Επειδή θα αποτελούν ενθύμια κάποια στιγμή στο μέλλον)μας έκανε τον εξής σχολιασμό και την επική ακόλουθη ερώτηση : ‘’Παιδιά κάτω γίνεται χαμός, μήπως να το ξανασκεφτείτε?’’
Προφανώς και όχι, δεν είχαμε να σκεφτούμε τίποτα, λίγες ημέρες μετά από την συνάντηση με τον Μπάμπη (Vocals, Guitar ) και τον Jay Vee (Bass) στον στούντιο του σταθμού όπου και τους πήραμε συνέντευξη το να τους δούμε να παίζουν θα μας επιβεβαίωνε πολλά άπο όσα μας είχαν πει οι ίδιοι αλλά και θα μας δημιουργούσε καινούριες απορίες. Κατεβαίνουμε την σκάλα και κάπου στα τελευταία 2-3 σκαλιά συναντούμε συμφόρηση όποτε και σταματάμε. Με κάποιους ελιγμούς καταφέρνουμε να κατέβουμε εντελώς και να σταθούμε πίσω από την κολόνα. Ξεκινάει το Live. Ήταν η 2η φορά που είδα το An τόσο γεμάτο από κόσμο. Σε μία χρονική διάρκεια ενός κομματιού σταματάει να υφίσταται ο πληθυντικός και χάνομαι δεξιάαπό το Stage όπως βρίσκεται το κοινό. Με ένα πραγματικά Super δεύτερο Album στις πλάτες τους οι Planet Of Zeus υπήρξαν κάτι παραπάνω από μία ελληνική μπάντα που έχει δημιουργήσει το κοινό της στην Ελλάδα και πορεύεται με αυτό. Κατά τη διάρκεια του Live, κατάλαβα για ποιους λόγους κατάφεραν να συμμετάσχουν στο Stoned From the Underground Festival τον περασμένο Ιούλιο, επίσης κατάλαβα το ότι κάθε μέλος σε μία μπάντα χρειάζεται να βάζει τις δικές του πινελιές ώστε το ολοκληρωμένο αποτέλεσμα να ικανοποιεί όλη τη μπάντα και αυτό αβίαστα να βγαίνει και στα Live. Δεν υπήρξε ούτε μία στιγμή που αναρωτήθηκα αν ήταν αρκετά δεμένοι. Ήταν σε όλες. Και για να περάσουμε σε αυτό το, καθόλου αμελητέο, 48% μόλις αντίκρισα τον κόσμο κατάλαβα ότι το πρώτο βήμα είχε γίνει, από όλους εμάς. Είχαμε παρευρεθεί την απαιτούμενη ώρα και μέρα, στον συναυλιακό χώρο για έναν σκοπό. Ενώ αρχικά όπως προανέφερα με μεγάλη δυσκολία μπορούσε κανείς να αλλάξει θέση στο χώρο του An κατά την διάρκεια του Live ένιωθα όλο και περισσότερη άνεση και όλο και περισσότερο κενό χώρο δίπλα μου και όλο και περισσότερο οξυγόνο διαθέσιμο για εισπνοή. Άκουσα άθελά μου φυσικά 2 διπλανές από εμένα παρέες να συζητούν με παράπονα για τον ήχο και εκεί έπαιξε τον ρόλο του και το 1%. Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα για ποιους λόγους ο κόσμος άρχισε να φεύγει πριν ολοκληρωθεί το Live αλλά για όσους μείναμε φαντάζομαι πως το ευχαριστηθήκαμε πολύ περισσότερο από ότι την προηγούμενη ώρα. Μπορεί να φαίνεται δημοσιοσχεσίτικο το να πηγαίνεις και να λές συγχαρητήρια στην μπάντα μετά από την εμφάνισή τους αλλά ίσως αυτό να είναι και το ελάχιστο που μπορούσα να κάνω για να δείξω στα παιδιά πως αξίζει να προχωρήσουν και άλλο και άλλο και άλλο (με ότι θέλουν εκείνοι να ταυτίζεται το ’’ και άλλο’’ ).Τα τελευταία τους νέα δείχνουν πως η πορεία τους είναι μόνο ανοδική και εύχομαι να παραμείνει έτσι για όσο καιρό έχουν να δίνουν καλά πράγματα στην μουσική και στην σκηνή.
Link : http://www.facebook.com/planetofzeus
Gravity Says I
‘’Unwritten Law. The mud we ‘re All in. The Fraud Of Institution. –A slavery Of Ego. How Would you Call The ‘’Modern Man’’? . Who’s Intrigued with his Own Icon. And the Tendency Of Modern Living. I Call Him coward. Who’s Settled Down in His Unawareness. Are the Infants Fated To Follow? . ‘’
Ο λόγος για τον οποίο παρευρέθηκα στο συγκεκριμένο Live έχει να κάνει με την τήρηση και την ενίσχυση των κοινωνικών μου επαφών . Δεν φανταζόμουν ότι θα έχω μία απίστευτη αίσθηση ικανοποίησης όταν θα φεύγω από το θέατρο Ροές. Ίσως να είναι αντιφατικό το ότι περιγράφω μία συναυλία που έλαβε χώρα σε ένα θέατρο. Χτύπησαν και τα κλασσικά και αγαπημένα 3 κουδουνάκια του θεάτρου ώστε να συγκεντρωθούμε όλοι στον συναυλιακό χώρο. Ώστε να κάτσουμε, καλύτερα, στις θέσεις που ευτυχώς επιλέγαμε εμείς στον χώρο του θεάτρου. Παρακολουθώντας 1,5 και πλέον ώρες τους Gravity Says I εκέινο το βράδυ συνειδητοποίησα πως δεν θα υπήρχε πιο σωστός χώρος για αυτό το Live. Από την μεριά της η μπάντα έδωσε ένα από τους πολύ καλούς εαυτούς της.’ Παρουσίασε’ το καινούριο 2ο Δίσκο της αλλά όχι μόνον αυτόν, κατάφερε να συνεπάρει το κοινό με της μελωδίες της και τα υπέροχα αντρικά χωρωδιακά φωνητικά και τελικά να με κάνει να ακούω το ‘’ Τhe Figures of Εnormous Grey and the Patterns of Fraud’’ επαναληπτικά ζωγραφίζοντας αγαπημένα εξώφυλλα δίσκων σε μικρούς τετράγωνους καμβάδες. Στην μουσική που γράφουν και αναπαράγουν οι Gravity Says I υπάρχει μία μεγάλη παγίδα. Ο κάθε ήχος, η κάθε νότα, το κάθε εφέ , ο κάθε άντρας από τους 4 που τραγουδούν θα πρέπει να βρίσκεται στην σωστή θέση, χωρίς να πρσδιορίζεται μόνο ο χώρος με αυτή τη λέξη, και για όσο χρονικό διάστημα χρειάζεται. Και εξηγώ : Είναι αρκετά εύκολο το να παίζεις αργούς και μακρόσυρτους ρυθμούς , και μελωδίες απλές χωρίς πολλές αλλαγές όμως είναι και αρκετά δύσκολο το να καταφέρνεις όλα αυτά να ακούγονται σωστά και να μην γίνονται λάθη γιατί το παραμικρό λάθος σε μία απλή μουσική σύνθεση το καταλαβαίνει ο οποιοσδήποτε που ακούει εκείνη την στιγμή. Από την πλευρά της μπάντας είδα μία σοβαρότητα και μία αφοσίωση που ταίριαξε πάρα πολύ στην μουσική που γράφουν και στο προφίλ με το οποίο θα τους έντυνα εγώ στην φαντασία μου. Από την πλευρά του κοινού, ήταν πολύ λίγες οι στιγμές που άκουσα ψιθύρους ή άλλους ήχους εκτός από χειροκροτήματα και κραυγές ενθουσιασμού. Σε ένα γεμάτο θέτρο Ροές, με έναν απίστευτα καλό ήχο για εμάς που παρακολουθούσαμε η συναυλία των Gravity Says I ήταν ένα από τα πιό όμορφα βράδια Πέμπτης του περασμένου Δεκέμβρη.
Link: http://www.myspace.com/gravitysaysi
Last Drive
‘’And when I lay my head asking for times she never had. She said you ought to try something Else. You Should learn more About Yourself. ‘Cos nothin’s getting wrong – nothin’s getting right. Ashes to Ashes and Dust to Dust. There’s a Bullet in The Hole. There’s a Bodding on the Right.’’
Τους Last Drive τους είδα πρώτη φορά Live το 2007 σε μία από τις δύο συναυλίες που έδωσαν στο Gagarin ακριβώς μετά την ανακοίνωση της επανασύνδεσής τους. Στις 23 του περασμένου Δεκέμβρη, 4 χρόνια μετά, σχεδόν είχα ξεχάσει το πόση ενέργεια βγάζουν πάνω στην σκηνή και το πόσο εύκολα η ενέργεια αυτή μεταδίδεται σε όλους αυτούς που βρίσκονται κάτω από την σκηνή. Συμφωνώ απόλυτα με όσους τους καταλογίζουν στις σημαντικότερες ελληνικές μπάντες των τελευταίων 30 χρόνων και αυτό γιατί αν και γεννηθείς το 1990 και με τελείως διαφορετικές μουσικές επιρροές ( λόγω χάσματος δεκαετιών ) με έκαναν για δεύτερη φορά στο Fuzz να εισχωρήσω στον δικό τους κόσμο και τις δικές τους Garage Punk μελωδίες. Εκείνοι υπήρξαν εξαιρετικοί τεχνικά και σαν σύνολο στην σκηνική τους παρουσία και εμείς υπήρξαμε όσοι, σαν αριθμός, θα μπορούσαμε να είμαστε καθώς το Live ήταν Sold Out και δημιουργήσαμε μία πολύ όμορφη ατμόσφαιρα συνολικά. Μου άρεσαν πολύ και με εντυπωσίασαν οι καινούριες τους συνθέσεις στις οποίες παρατήρησα μία πιο Post διάθεση. Και είναι φυσικό με τα χρόνια να ‘’ηρεμούν’’ σε αυτό που γράφουν. Παράλληλα όμως να παίζουν παλιά τους κομμάτια και να τα νιώθουν στο 100%. Το Highlight της βραδιάς ήταν η στιγμή που ξεκίνησαν να παίζουν το ‘’Gone Gone Gone’’. Δεν νομίζω ότι υπήρξε κάποιος που δεν τραγούδησε το Refrain μαζί με την μπάντα. Δεν χρείαζονται περισσότερα λόγια, μόνο μία πρόταση σε όσους δεν γνωρίζουν για τους Last Drive, σε περιπτώση που ενημερωθείτε για επόμενο Live τους, να είστε εκεί και να θυμάστε ’’Keep Your Dreams Burning Forever’’ όπως είχαν πει και εκείνοι όταν ανακοίνωσαν το Reunion τους.
( Part B Will Be Released in A Few Days. )
*To Be Continued
Fin
